دلم تنگ است از این دنیا
چرایش را نمیدانم!
من این شعر غم افزا را
شبی صدبار میخوانم
چه میخواهم از این دنیا
از این دنیای افسونگر
قسم بر پاکی دریا
جوابم را نمیدانم!
بهارزندگانی را
چندین بار بوییدم
کنون با غصه میگویم
خداوندا پشیمانم
دلم تنگ است از این دنیا
چرایش را نمیدانم